بزرگنمایی:

ایران مراسم نیوز:  با این همه همگی توافق دارند که نمایشگاه بین‌المللی تهران، نیازی بود که پایتخت آن روزهای ایران احساس می‌کرد. شاه در برگشت از سفرهای مکرر خود به اروپا، تحت‌تأثیر محوطه‌های بزرگ نمایشگاهی قرار گرفته بود و دستور داد، زمین‌های پایین دست اتوبان فعلی چمران را به ساخت نمایشگاهی ویژه تهران اختصاص دهند.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری-تحلیلی ایران مراسم نیوز،با این همه همگی توافق دارند که نمایشگاه بین‌المللی تهران، نیازی بود که پایتخت آن روزهای ایران احساس می‌کرد. شاه در برگشت از سفرهای مکرر خود به اروپا، تحت‌تأثیر محوطه‌های بزرگ نمایشگاهی قرار گرفته بود و دستور داد، زمین‌های پایین دست اتوبان فعلی چمران را به ساخت نمایشگاهی ویژه تهران اختصاص دهند.

یافتن سرنخی درباره چگونگی طراحی و ساخت نمایشگاه بین‌المللی، کار بسیار سختی است. به گفته برخی از کارشناسان، این دوره، دقیقا دوره‌ای است که سرنخ تمام قراردادها و پروژه‌ها به دربار می‌رسد و اطلاعات کمی از آن مکتوب و ضبط شده. با این همه همگی توافق دارند که نمایشگاه بین‌المللی تهران، نیازی بود که پایتخت آن روزهای ایران احساس می‌کرد. شاه در برگشت از سفرهای مکرر خود به اروپا، تحت‌تأثیر محوطه‌های بزرگ نمایشگاهی قرار گرفته بود و دستور داد، زمین‌های پایین دست اتوبان فعلی چمران را به ساخت نمایشگاهی ویژه تهران اختصاص دهند. در فاصله سال‌های1338 که فکر تاسیس این نمایشگاه مطرح شد تا سال1346 که ساخت سالن‌ها و بخش‌های اداری آن در این اراضی آغاز شد، سال‌های پر پیچ و تابی برای اقتصاد ایران است با این همه 2سال طول کشید تا نخستین نمایشگاه بین‌المللی در این مکان با نام نمایشگاه آسیایی با حضور 33کشور برگزار شود.

 پس از این آغاز پرشور بود که توجه به توسعه نمایشگاه، ایجاد زیرساخت‌های لازم و تنوع در خدمات آن مطرح و کم‌کم به یکی از پاتوق‌های تجار و بازاریان ایران و خاورمیانه بدل شد. نباید از نقش این نمایشگاه در سال‌های پس از انقلاب هم غافل شد؛ تجهیزات خوب، فضای عالی، دسترسی ساده و ارزان، سال‌های سال این نمایشگاه را به محل دائمی برگزاری نمایشگاه کتاب بدل کرد و خیلی‌ها از آن خاطره دارند. یکی از اصلی‌ترین نمادهای نمایشگاه بین‌المللی تهران، مسجد حضرت ابراهیم در مرکز آن است که به‌دست حسین شیخ زین‌الدین ساخته شده است؛ مسجدی متفاوت با تصور رایج از مساجد در ایران و نمونه قابل اعتنایی از فهم متفاوت نسل تازه‌ای که در دانشکده‌های معماری ایران در حال آموزش معماری بودند.