بزرگنمایی:

ایران مراسم نیوز: در حالی که کمتر از دو هفته از آغاز اکران نوروزی فیلم های سینمایی در سال 98 می گذرد، برخی از فیلم ها موفق شده اند تا فروش خوبی را در گیشه تجربه کنند.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری-تحلیلی ایران مراسم نیوز، نگاهی به عناوین و مضامین فیلم ها نشان می دهد که شروع سال جدید خورشیدی نیز آغازی دگربار بر فروش سینمای تجاری و اقبال و استقبال از آثار کمدی و محتواهای طنز است. به صورتی که از چهار فیلم پرفروش سال 98 سه فیلم در زمره آثار کمدی هستند.
پرفروش‌ترین
رحمان 1400 جدیدترین ساخته (تولید سال 1397) منوچهر هادی که تا اینجای کار و در سال 98 رکورد بالاترین فروش را با بیش از هشت میلیارد از آن خود کرده، فیلمی کمدی با رگه هایی انتقادی است.
رحمان 1400 دست روی سوژه ای باب روز گذاشته است؛ آقازاده ها و زندگی لاکچری. سوژه ای که به ویژه در سالی که گذشت، سوژه داغ جامعه به خصوص در فضای مجازی بود و حرف و سخن ها و واکنش های گوناگونی را برانگیخت.
داستان فیلم روایت زندگی مردی است که اگرچه در دفتر یکی از صاحب منصبان رده بالای دولتی کار می کند اما به لحاظ وضعیت اقتصادی، معیشت و مسکن در تنگنا است. اگرچه این مسوول دولتی چک های زیردستانش را برای سال 1400 می کشد اما پسرش مخارج و زندگی لاکچری ای دارد که ریخت وپاش جزئی بدیهی از آن است.
این فیلم اگرچه تلاش دارد تا بهره گیری و فضاسازی هایی کمدی، سیاهی ها و کمبودهای زندگی کسانی را نشان دهد که در دو سر بردار داشتن و نداشتن در شرایط امروز جامعه زندگی می کنند اما نتوانسته است تا از چیزی بیش از یک کمدی که البته کمتر موفق به خنداندن می شود، فراتر رود.
عدد 1400 این فیلم که اشاره ای انتقادی به شعارهای انتخاباتی سال 96 است در بیانی طنزآمیز اما تلخ، اشاره به وعده های عملیاتی نشده ای چون کاهش تورم و تحریم و مشکلات عدیده اقتصادی مردم دارد.
بازی دوست داشتنی بهرام افشاری و سعید آقاخانی را نیز می توان از عوامل موفقیت این فیلم دانست که عمده بار کمدی فیلم را بر عهده دارند.
اجتماعی اما پرفروش
دومین فیلم پرفروش تا بدین جا در سال 98 فیلم متری شیش و نیم است. جدیدترین اثر «سعید روستایی» (تولید سال 1397) ملودرامی اجتماعی و در جاهایی نزدیک به سینمای مستند با محوریت اعتیاد است که اگرچه در بیان مضمون و محتوا شباهت هایی با ساخته پیشین کارگردان یعنی فیلم «ابد و یک روز» دارد اما از تفاوت هایی اساسی نیز برخوردار است.
متری شیش ونیم فیلمی است که بدون تعارف و رودروایسی همه تلخی های پدیده ناخوشایند اعتیاد و حتی بازخوردهای نیروهای انتظامی با آن را بیان می کند.. فیلمی که برای حرف زدن از کثیفی های جامعه شعار نمی دهد بلکه به درون جامعه می رود و آن را به نمایش می کشد. نمایشی که شاید همین رک بودن بیش از حد آن چندان به مذاق خوش نیاید.
فیلم داستان جست و جو، درگیری و تلاش های یک گروه پلیس مبارزه با مواد مخدر است که از معتادان و فروشندگان مواد خرده پا شروع می کند تا به فروشنده اصلی و دست پشت پرده مافیایی می رسد. نوید محمد زاده در نقش ناصر خاکباز فروشنده بزرگ موادمخدر است که از جانب پیمان معادی در نقش «صمد»، پلیس با وجدان نیروی انتظامی تحت تعقیب است و در نهایت دستگیر و اعدام می شود.
متری شیش و نیم به دلیل مجموعه ای از رخدادها از همان ابتدا هجمه ای را برای فیلم و فیلمسازش به ارمغان آورد. محوریتی که باعث تشکیل صف های طویلی برای تماشای این فیلم در همان روزهای آغازین جشنواره فیلم فجر از سوی مخاطبین شد. محوریتی که شاید چندان مستحق آن نبود اما به چند دلیل رخ داد: اتفاقات قبلی یعنی ورود موفقیت آمیز روستایی به سینمای داستانی و فروش بیش از انتظار و خیره کننده "ابد و یک روز" برای یک کارگردان فیلم اولی، بهره گیری از بازیگران و اسامی صاحب نام سینمای ایران و حواشی و اصلاحاتی که متری شیش و نیم به دلیل ممیزی ها از همان آغاز جشنواره سی وهفتم فیلم فجر دچارش شد.
این فیلم حالا و در چیزی کمتر از دو هفته توانسته است 6 میلیارد تومان بفروشد و چیزی نمانده تا از مرحله جبران هزینه های تولیدش (هزینه تولید این فیلم 8 میلیارد تومان عنوان شده است) عبور کند.
کلیشه ای همیشگی
«چهارانگشت» که از زمان اکران نوروزی تا به امروز در رتبه سوم فروش قرار دارد، فیلمی به کارگردانی «حامد محمدی» و محصول سال 1397 است.
داستان همراهی اجباری و از قضای روزگار دو فرد با دیدگاه های متفاوت که عمدتا در تقابلی صفر و صدی هستند یکی از کلیشه های همیشگی سینمای بدنه در ایران است. کلیشه ای که ظاهرا خط پایانی بر آن نیست و فیلم هایی با چنین مضامینی همچنان ساخته می شوند، همچنان دیده می شوند و همچنان می فروشند.
چهار انگشت داستان سفر دو دوست به تایلند است. فیلمی که باز هم مقصد و لوکشین بیان روایت آن تایلند است. آن هم در شرایطی که از اکران چنین مضمون و فضایی کمتر از چند ماه بیشتر نمی گذرد؛ فیلم «خانم یایا» ساخته «عبدالرضا کاهانی».
به جز مکان ساخت، این دو فیلم البته مشابهت های دیگری هم دارند، خانم یایا هم داستان دو دوست و باجناق به تایلند بود که در حالی که قرار بود به چین بروند سر از تایلند درآوردند؛ همانطور که چهار انگشت هم داستان سفر دو دوست است که اگرچه قرار بوده به کامبوج بروند اما سر از تایلند در می آورند.
این فیلم هم همانند خانم یایا از یک بی سرانجامی و نداشتن خط و ربط مناسب داستانی و ضعف فیلمنامه رنج می برد. داستانی که اگرچه سعی دارد تا با نمایش تناقضات قرار گرفتن یک فرد ظاهرا با اخلاق در یک محیط بی اخلاق سرگرم کننده و جالب باشد اما چنان که باید در این مسیر به موفقیت نرسیده است. البته ذکر این نکته که تهیه کننده هر دو اثر یک نفر «حمید پنداشته»بوده، شاید در این تکرارهای مضامین بی اثر نبوده است.
نکته مثبت و اثرگذار این فیلم البته دو چهره اصلی و بازیگران شاخص آن یعنی «جواد عزتی» و «امیر جعفری» است. بازیگرانی که علاوه بر روی بورس بودن این روزهایشان و تضمینی که برای فروش هر فیلمی می آورند، حضور مکملی و خوبی دارند که به قول منتقدان همبازی بودنشان شیمی قوی ای را ایجاد می کند.
چهار انگشت هم که همانند زندانی ها از 25 اسفند به اکران نوروزی درامده است در عملکردی بهتر توانسته است تا در حدود دو هفته فروشی بیش از دو میلیارد دست یابد.
حواشی های یک فیلم
چهارمین اثر پرفروش سال 98 فیلم زندانی ها جدیدترین ساخته «مسعود ده نمکی» (محصول 1397) است. زندانی ها هم از جمله فیلم هایی است که از همان ابتدا و به دلیل حواشی خروج فیلم از جشنواره سی و هفتم، مرکز توجه و حرف و حدیث های بسیار قرار گرفت. حرف و حدیث هایی که البته پست اینستاگرامی کارگردانش هم بر آن دامن زد. «بعضی کارها و فیلم‌ها از جنس رقابت نیستند و در فضای رقابتی حرف اصلی آنها گم می شود. حرف از معنویت و مفاهیم اخلاقی و عرفانی و فیلم هایی از جنس رسوایی 1 و2 و حالا هم زندانی ها از این گونه اند» این پست اینستاگرامی در حالی از سوی ده نمکی مطرح شد که در آن انتقادات به فضا و داوری جشنواره مشهود بود.
ده نمکی البته در اظهارنظرهای بعدی اش فضای جشنواره را کمتر مطابق با بیان معنویات دانست و بیان داشته بود که «همانطور که در صفحه شخصی اینستاگرامم نوشتم، نمی خواهم علیه کسی حرف بزنم و گله کنم، چرا که این جشنواره برای 40 سالگی انقلاب است. این رویکردش برای من خیلی مهم است پس به خودم اجازه نمی‌دهم علیه‌اش صحبتی کنم. اما احساس کردم معنویتی که در فیلم مطرح می‌شود و موضوع اثر است، با این نوع فضای رقابتی‌ای که در جشنواره حاکم است، همخوانی ندارد و اثر آسیب می‌بیند. افکار و اذهان عمومی، قداست و اهمیت موضوع فیلم، برای من خیلی مهم است».
بیان این اظهار نظرها در باب فیلم زندانی ها از سوی کارگردان اثر در حالی بود که منتقدان جدا بودن فضای فیلم های سطح بالاتر نسبت به فیلم های سرگرم کننده و کمدی را علت اصلی خروج فیلم هایی کمدی کارگردانی چون کمال تبریزی، مسعود ده نمکی و منوچهر هادی از جشنواره سی و هفتم دانستند.
زندانی ها داستان جوانی است که برای تحقیق دانشجویی و پایان نامه اش به سراغ زندانیان زندان قصر می رود. بهره گیری از کمدی و ادبیات و نمادهای طنز برای بیان اخلاقیات چنانچه در عمده فیلم های ده نمکی وجود دارد (اخراجی ها، معراجی ها و رسوایی) از مشخصات این فیلم است. در واقع ده نمکی در زندانی ها تلاش دارد تا معنویات در زندگی زندانیان را به نمایش بکشد. اثری که تلاش دارد تا در قالبی سرگرم کننده و به دور از کسالت و موعظه اثر معنویت و اخلاق را بر اصلاح کجروی نشان دهد و از کمدی برای امر به معروف بهره گیرد.
زندانی ها که از 25 اسفند 1397 در سینماهای ایران اکران شده توانسته است تا در مدت زمانی دو هفته ای به بیش از یک میلیارد تومان فروش دست یابد.