بزرگنمایی:

ایران مراسم نیوز / علی حبیبی: تئاتراز ریشه دارترین و بازیگرسازترین هنرهای نمایشی است و بهترین هنرمندان هرکشوری معمولا از صحنه این هنر به سایر هنرهای نمایشی مانند سینما و تلویزیون راه می یابند و به ایفای نقش می پردازند.
این هنر، نمایشی است که هم می تواند درلایه های مختلف زندگی مردم حضور و ظهور پیدا کند و هم می تواند در محدوده خواص خود را محصور نماید. هر چند خیلی از آثار این نمایش می تواند ویژه افراد خاص از جمله اقشار متوسط به بالا و دانشجویان همین رشته باشد اما در مجموع پویایی و زنده بودن این هنر وابسته به حضور مردم در سالن های آن است. به عبارتی حفظ تئاتر درمردمی بودن آن است و بدون مردم و تماشاگرعادی، این هنر از اثرگذاری واقعی در جامعه عاجز خواهد ماند. اما تئاتر در سالهای اخیر و در دوره نوسان اقتصادی بدجوری به رکود رسیده است. تماشاگرعادی کمتر گذرش به سالن های تئاتر می افتد و همین حالا خود تئاتر شرایط دشواری از نظر مالی و تعداد تماشاگران را تجربه می کند. شاید نخستین حرفه ای که از رکود اقتصادی آسیب می بیند تئاتروهنرهای نمایشی باشد که بخشی از آن به استقبال نکردن مردم با توانایی مالی اندک از تئاتر برمی گردد.مردم در دوره رکود اقتصادی، هزینه های تفریح و دیدن تئاتر و فیلم ها را خیلی زود از سبد کالای مصرفی خودحذف می کنند و از همین جا مشکلات آغاز می شود. جدا ازهزینه دیدن تئاتر؛ کیفیت اجرا و فیلمنامه نیز تاثیر زیادی در جذب مخاطب و رونق تئاتر دارد. در زمان حاضرهنر تئاترمانند سینما با مساله فیلمنامه مناسب و درخور مواجه است و همین مساله بر کیفیت آثار و اجرا تاثیر گذاشته است. تعداد فیلمنامه های داخلی اندک است و بسیاری از کارگردانان داخلی، آثار نویسندگان خارجی را روی صحنه می برند. فیلمنامه هایی که مسایل و زندگی جامعه ایرانی را بازگو کند از نیازهای اساسی این هنر است و باید گامهای محکم تر و ریشه دارتری در این زمینه برداشت.
تئاتر در واقع ریشه هنرهای نمایشی است و همانطور که گفته شد خیلی از هنرمندان طراز اول کشور از صحنه تئاتر به آثار سینمایی و تلویزیونی روی آورده اند و این وضعیت همواره وجود داشته است. بنابر این تئاتر خاستگاه نخست هنرهای نمایشی است. برخی از هنرمندان تئاتر خیلی زود به رتبه های بالا در هنرهای نمایشی و بازی در سینما رسیده اند. هومن شکیبا که از تئاتر به سینما و تلویزیون رفت یکی از این هنرمندان است. او در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، بهترین بازیگر معرفی شد و در آثار تلویزیونی نیز بازیهای خوبی در مجموعه های تلویزیونی مانند لیسانسه ها از خود بروز داده است. بنابر این در ارتقای این هنر هم هنرمندان مستعد و خوبی در اختیار داریم و هم تماشاگرانی که برای دیدن آثار فاخر لحظه شماری می کنند، وجود دارند.
تئاتر برای رفع مشکلات خود باید عمومی تر شده و وارد بطن زندگی مردم شود، به عبارتی از کالای لوکس که فقط قشر خاصی را به پای این نمایش می کشاند فراتر رود. برای خروج از این وضعیت هم باید آثار فاخرتری روی صحنه برود و هم هزینه های دیدن یک نمایش تئاتر برای اقشار مختلف مردم مناسب باشد. هر هنری برای مردم است و تئاتر در این زمینه سزاوارتر از هنری برای دیدن مردم است. در زمان حاضر سالن های فعلی تئاتر کمتر مردم عادی را به خود می بیند در حالی که یکی از کارکردهای تئاتروهنرهای نمایشی، فرهنگسازی است ولی وقتی مردم امکان دیدن آن را نداشته باشند چگونه این فرهنگسازی در جامعه اتفاق خواهد افتاد؟ کمبود سالن های تئاتر در تهران و شهرستانها دلیل دیگراستقبال نکردن از تئاتر است. در این شریط گسترش تئاترهای خیابانی می تواند بخشی از این مشکل را رفع کند. تئاترهای خیابانی امروز یکی از پرطرفداران نمایش هاست که باید در همه نقاط کشور اجرا شود تا مردم با تئاتر آشتی کنند. رایگان کردن برخی از نمایش ها در روزهایی ازهفته و در نظرگرفتن تخفیف های ویژه می تواند بخشی از این اقدام باشد که بطور قطع برای پرداختن این تخفیف ها به حمایت های دولتی نیاز است.
سی‌وهفتمین جشنواره بین‌ المللی تئاتر فجر با حضور دوازده کشور اروپایی و آسیایی از 22 بهمن ماه در 38 سالن و سه فضای بیرونی تئاتر‌شهر، خانه هنرمندان و مترو میدان ولی‌عصر(عج) کار خود را آغاز کرد، این رویداد فرصت مغتنمی است که با نگاه مردمی تر به این هنر نگاه کنیم و پای همه هنردوستان را به سالن های تئاتر بازکنیم./5