بزرگنمایی:

ایران مراسم نیوز: کرونا دوباره شدت گرفته و این یعنی به صدا در آمدن دوباره زنگ خطر. خطر تعطیلی، خطر اعمال محدودیت، خطر کسادی بازار، خطر تعدیل نیرو، خطر از دست دادن مشتری و مخاطب، خطر تشدید ضعف آموزشی، خطر انزوا و استرس کودکان‌مان، خطر وابستگی به رسانه‌های اشتباهی و انبوهی از خطرات دیگر.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری-تحلیلی ایران مراسم نیوز،در این شرایط همه می‌پرسند چه باید کرد؟ اما به اعتقاد من برای پاسخ دادن به این سوال ابتدا باید به چند سوال اساسی دیگر جواب داد: آیا از تعطیلی‌ها و تلفات قبلی درس گرفتیم؟ واقعاً تا چه حد آماده مواجه شدن با محدودیت‌های احتمالی پیش‌رو هستیم؟ کرونا خواهی‌نخواهی با ما همراه شده و انگار نه‌فقط در سرزمین ما، که در هیچ کشور دیگری، هیچ مدیر و مقام مسئولی نمی‌داند که دقیقاً چه تاریخی به خاطره‌ها خواهد پیوست.

پس به نظر می‌آید که تا آینده‌ای نامعلوم، محکوم به همزیستی با کرونا هستیم. تجربه پاندمی کرونا نشان داد که یک ویروس می‌تواند دنیایی را گرفتار کند. کرونا یا هر ویروس و بیماری دیگری می‌تواند کسب‌وکار و زندگی ما را تحت‌تاثیر قرار دهد و باید خود را در حالت آماده‌باش نگه داشت. این به هنر و توانایی ما بستگی دارد که چطور بر این «ابرچالش»، غلبه و حتی از دل آن، فرصت‌سازی کنیم. ممکن است استفاده از کلمه فرصت‌سازی را عجیب بدانید اما به اعتقاد من این‌که کرونا را پدیده‌ای کاملا منفی بدانید به مراتب عجیب‌تر است چون کووید19 واقعا چیزهای زیادی به ما آموخت: ما را مجبور به استفاده درست و بهینه از ابزارهای ارتباطی کرد که شاید هیچ‌وقت تصورش را هم نمی‌کردیم، برای مدتی هم که شده به کاغذبازی‌های زائد پایان داد یا آن را به حداقل رساند، چند صباحی به ترددهای غیرضروری پایان داد، دریچه جدیدی از امکانات نهفته در فضاهای ارتباطی را به روی ما گشود و مصرف انرژی را به شکل خارق‌العاده‌ای کاهش داد. این اتفاقات خواه‌ناخواه رخ می‌دادند چون همه آنها سمت‌وسوی دنیای آینده هستند ولی کرونا فرآیند تغییر را تسریع کرد؛ انگار به ما فرصت داد تغییراتی که در حالت عادی ده، بیست یا سی سال دیگر به چشم می‌دیدیم را همین الان تجربه کنیم.

به‌عنوان‌مثال همه ما از قبل می‌دانستیم که دورکاری یکی از ویژگی‌های بازار کار آینده است اما کمتر کسی تصور می‌کرد همه یا بخش زیادی از شرکت‌ها و کسب و کارها ناگهان به استقبال و اقتباس دورکاری و کار منعطف بروند. آیا برای موج دوم محدودیت‌ها آماده هستیم؟ در ادامه می‌خواهم به مسئولیت مدیران شرکت‌ها و سازمان‌ها اشاره کنم. شک ندارم که اگر در صورت تدبیر و اعمال رویه‌های مقتضی توسط آنها خیلی از تلفات گذشته را تجربه نخواهیم کرد و کسب‌وکارمان به سلامت از این گردنه عبور خواهد کرد. بیشتر مدیران و صاحبان مشاغل قطعاً پذیرفته‌اند که مسئولیتی فراتر از مسئولیت فردی دارند؛ همان مسئولیتی که به آن مسئولیت اجتماعی می‌گوییم! مسئولیت اجتماعی یعنی من مدیر یا صاحب کسب‌وکار، به درجه‌ای از بلوغ فکری و تجاری رسیده‌ام که خود را در قبال اجتماع و تک‌تک شهروندان، مسئول می‌دانم و تاثیرگذاری در جهت بهبود شرایط موجود را تکلیفی واجب می‌دانم. در شرایطی که کرونا می‌تازد این وظیفه ما مدیران است که با تصمیم‌گیری درست و اتحاذ تدابیر سازنده، جلوی شکست کسب‌وکارمان را بگیریم تا مجبور به تعدیل نیرو یا عدم پرداخت به موقع حقوق کارکنانمان نشویم. یکی از این تدابیر، بهره‌گیری از علوم ارتباطات و هنر روابط عمومی برای حفظ مخاطبان و مشتریان است.

به نظر نگارنده در این شرایط رمز بقای هر شرکت و کسب‌وکار و سازمانی، حفظ مشتری و ارباب‌رجوع است. و تصور نکنیم با همان روش‌های سابق می‌توانیم جامعه هدف خود را حفظ کنیم. باید یاد بگیریم که خدمات و کالاهای خود را با استفاده از ابزارهای نوین ارتباطی و پلتفرم‌های دیجیتال عرضه کنیم. یا بر دامنه تسهیلاتی که به مخاطبان ارائه می‌کردیم بیفزاییم تا دریافت خدمات بیشتر، انگیزه‌ای آنها برای وفاداری به کسب‌وکار و برند ما را بیش‌ازپیش کند. سیستم‌های بازاریابی از راه دور خود را تا جایی که می‌شود تقویت کنیم و از هر فرصت فناورانه‌ای برای ارتباط‌گیری حداکثری و معرفی خدمات و کالاهای خود به مخاطبین جدید و بالقوه، بهره بگیریم. از رسانه‌هایی که بیشتر از قبل در اختیار مردم است، نهایت بهره را ببریم. اگر خود را بی‌نیاز از سایت دانسته‌اید تجدیدنظر کنید و با اصول سئوی موثر آشنا شوید. ظرفیت شبکه‌های اجتماعی را دست‌کم نگیرید و مثلاً از فرصتی که پیج‌های پربازدید ایسنتاگرام و فضاهای مشابه در اختیار شما و کسب‌وکارتان قرار می‌دهد غافل نشوید. کاتالوگی مجله‌مانند از خدماتمان تهیه و به‌دست مخاطبین‌مان برسانیم و از آنها بخواهیم در نظرسنجی‌های ما مشارکت کنند و راهکارهای بسیار دیگر که می‌تواند از شکست کسب‌وکار و به‌تبع آن تعدیل نیرو جلوگیری کند. در پایان قصد دارم به مسئولیت اجتماعی مدیران از زاویه‌ای دیگر بپردازم. بر ما مدیران و صاحبان کسب‌وکار واجب است خدماتمان را به‌صورت رایگان در اختیار قشر آسیب‌پذیر ارائه کنیم. بر ماست که با حمایت از سرپرست خانوار از، اضمحلال و فروپاشی یک خانواده جلوگیری کنیم و از خود بپرسیم که در بحران کرونا واقعاً چقدر مسئولیت اجتماعی خود را ادا کردیم؟ و از آن مهم‌تر آیا آماده مواجهه با موج جدید بیماری و محدودیت‌ها ناشی از آن هستیم؟ بهتر است پاسخ این سوال مثبت باشد چون بقای هر کسب وکاری، در گرو همین پاسخ است.
امیرضا طاهری -  کارآفرین در حوزه آموزش