بزرگنمایی:

ایران مراسم نیوز:  احمد پورفلاح، مدیرعامل و نایب رییس هیات مدیره شرکت سکو ایران گفت: دولت‌ها بخش خصوصی را همواره جدی بگیرند؛ نه فقط در روزهای بحرانی.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری-تحلیلی ایران مراسم نیوز،شرکت سکو (تولید پروفیل بدون استفاده از جوش) در سال 1930 در شهر صنعتی ترویزو ایتالیا از سوی خانواده سکو پایه‌گذاری شده؛ و در حال حاضـر در بیش از 50 کشور دنیا تولیدات این گروه به بازار عرضه می شود.

کارخانه سکو در ایران از سال 1355 تحت لیسانس کارخانجات سکوایتالیا و بـا مشـارکت خانواده سکو و بـا همکـاری در تأمین درب و پنجره‌های پروژه عظیم اکباتان در شهر صـنعتی البـرز در دو کارخانـه و بـا چنـد سـالن در زیربنـایی حـدود 25000 مترمربع شروع به کار کرد. شروع کار این شرکت با تولید درب وپنجره از ورق گالوانیزه در دهه 50 خورشـیدی آغـاز شده و در حال حاضر شرکت سکو ایران با بیش از 90 نوع محصول و 150 نوع پروفیل تولیدی در بازار حضور تاثیرگذار دارد.

احمد پورفلاح، مدیرعامل و نایب رییس هیات مدیره شرکت سکو ایران، مدیر توانمند و پرتلاشی است که ریاست اتاق مشترک ایران و ایتالیا را نیز بر عهده دارد و از اعضای قدیمی اتاق‌های بازرگانی است که از ابتدای تاسیس شرکت سکو ایران تاکنون، سکان هدایت این شرکت عظیم و مطرح اقتصادی را در دست داشته است.

حضور پررنگ و پرشور شرکت «سکو ایران» در دوازدهمین نمایشگاه بین‌المللی در و پنجره و صنایع وابسته، نشان از تفکر رو به توسعه و تعالی مدیران این شرکت دارد.

سکو ایران در نمایشگاه در و پنجره | نمایی از غرفه

به گفته پورفلاح، یک نتیجه ملموس حضور در نمایشگاه این است که موجودیت یک شرکت مجددا به اذهان متبادر می‌شود و رقبا و مصرف‌کنندگان می‌بینند که هنوز این شرکت در صحنه حضور دارد. در حقیقت نمایشگاه صحنه‌ای است که یک شرکت با حضور خود می‌تواند رقبا را از نزدیک ببیند و صنایع و محصولات خود را در مقایسه با آنها بسنجد تا بتواند برای رقابت بعدی آماده شود. حتی کادر سازمانی یک تشکیلات وقتی می‌بینند که شرکت آنها در نمایشگاه غرفه دارد، می‌توانند دلگرم تر کار کنند و این می‌تواند تاثیر بسزایی در کارایی آنها داشته باشد.

ادامه گفت و گوی ما را با احمد پورفلاح بخوانید.

از آنجایی که شرکت سکو ایران پای ثابت مشارکت در نمایشگاه‌های مربوط به حیطه فعالیتش است، از چرایی این مشارکت و حضور در نمایشگاه برایمان بگویید. انتظار شما از این بخش چیست؟

اعتقاد دارم که تبلیغات جزو لاینفک برنامه‌های هر بنگاه رو به رشد است. نمایشگاه یکی از ابزارهای تبلیغات است. نمایشگاه جایی است که مصرف‌کنندگان از نزدیک محصول را لمس می‌کنند و با مسئولان صحبت می‌کنند و این امکان وجود دارد که رقبا را همزمان ببینند تا انتخاب درستی برای نوآوری و تولید محصول داشته باشند. به همین دلیل به‌رغم اینکه می‌بینیم حضور در فضای دیجیتالی روز به روز بیشتر و پررنگ‌تر می‌شود، ولی نمایشگاه همچنان خاصیت خود را از دست نداده و در سراسر دنیا تشکیلات بزرگ نمایشگاهی هنوز حضور دارند. حتی نمایشگاهی مانند اکسپو با آن عظمت هنوز هر 5 سال یکبار برگزار می‌شود. در ایران هم فعالیت صنعت نمایشگاهی به قبل از انقلاب بر می‌گردد. در حقیقت محل دائمی نمایشگاه‌های امروز تهران نزدیک به یک دهه قبل از انقلاب شروع به کار کرده و بعد در استان‌ها تکثیر شد و در بخش‌هایی مانند تبریز و مشهد و اصفهان و شیراز می‌بینیم که نمایشگاه‌های خوبی داریم.

با هر پدیده‌ای که می‌تواند دستاوردهای خوبی داشته باشد اگر مطلوب و درخور آن پدیده رفتار نشود نمی‌توان به نتیجه دلخواه رسید. یعنی فرصت از دست می‌رود و بیهوده هزینه می‌شود، بدون آنکه در عمل بهره‌برداری مناسب از آن به عمل آید. در دهه‌های اخیر نمایشگاه‌ بین‌المللی تهران سعی کرد تا به نحوی خود را به روز نگه دارد و بازسازی و سیستم سازی کند. ولی به دلایلی از جمله مشکلات تولیت نمایشگاه، موقعیت جغرافیایی نمایشگاه و تاثیر آن در ایجاد مشکلات محیطی، شاید به آن صورت که باید به نسبت نمایشگاه های روز دنیا به آن بها داده نشده است و حتی با نگاه به نمایشگاه‌های کشورهای اطراف مانند ترکیه و دوبی، در می‌یابیم که صنعت نمایشگاهی کشور ما به مقدار زیادی عقب مانده است.

مدیریت نمایشگاه کار پیچیده و سختی است. در آن همه نوع فعالیت‌هایی وجود دارد. از غرفه‌سازی و اطلاع‌رسانی و باغبانی و کترینگ و تهیه غذا تا پذیرایی از مهمانان خارجی و انجام امور گمرکی. یعنی یک فعالیت تک بعدی نیست و باید مدیریت نمایشگاه‌ها اشراف و تسلط به بسیاری از تخصص‌ها داشته باشند. این هماهنگی را در نمایشگاه‌های خارجی در گذشته و حال می‌بینیم. من 20 سال پیش در نمایشگاه اکسپوی سیدنی شرکت کردم و در آن زمان برای افرادی که از کشورهای مختلف غرفه رزروکرده بودند به ازای هر خواسته‌شان برنامه‌ریزی شده بود. مثلا از مشارکت‌کننده خارجی می‌پرسیدند وقتی نمایشگاه تمام شد علاقه دارید از زمان‌تان چطور استفاده کنید، یکی می‌گفت می‌خواهم به موزه بروم دیگری علاقه داشت مناظر طبیعی را ببیند و برای همه برنامه‌ریزی می‌شد. جالب است بدانید که در آنجا به طور سیستماتیک آمار فعالیت غرفه، تعداد بازدیدکنندگان و حتی قراردادهایی که بسته می‌شد، ثبت و اطلاع‌رسانی می‌گردید.

به هر حال در مجموع به نمایشگاه تهران از 100 نمره 70 نمره را می‌دهم چون محدودیت‌هایی که دارند باعث می‌شود که به رکوردهایی که درنظر دارند نرسند. این تقصیر مسوولان نمایشگاهی نیست. لازم است دستگاه‌ها و سازمان‌های مختلف به مدیریت نمایشگاه کمک کنند. باید بپذیریم که نمایشگاه و نمایشگاه داری یک علم و تخصص است. صرفا بر اساس تجربه و یا توانمندی شخصی نمی‌شود نمایشگاه را اداره کرد. یک کار گروهی است و باید یک تیم توانمند و حرفه‌ای و هماهنگ نه فقط در حوزه نمایشگاه‌ها که در همه وزارتخانه‌ها و نهادهای مرتبط حضور داشته باشد تا بتواند به خواسته‌ها بر اساس فرمول‌های متعارفی که امروز در دنیا وجود دارد جواب دهند ضمن اینکه به بودجه متناسب نیز نیاز دارند که امروز در اختیارشان نیست.

توصیه من به عنوان یک مدیر قدیمی بخش صنعت این است که در این شرایط – نه فقط به خاطر پدیده نامبارک کرونا که به طور کلی برای بالابردن سرعت و کیفیت و فراگیری تاثیر نمایشگاه‌ها- اگر به طور سیستماتیک برنامه‌ریزی شود که نمایشگاه‌های مجازی در سیستم نمایشگاهی کشور اجرا شود، می‌تواند تاثیرگذاری بیشتری داشته باشد.

چون همه امروز برایشان سخت است که از شهرستان به تهران بیایند و غرفه های نمایشگاه‌ها را ببینند. بنابراین می‌توان از این فرصت استفاده کرد. در برخی از این نمایشگاه‌ها به دلیل کمبود فضا، امکان مشارکت برای همه متقاضیان فراهم نمی‌شود. از سوی دیگر به دلیل اینکه ممکن است پدیده کرونا ادامه داشته باشد و کسانی که در خارج می‌خواهند با ایران کار کنند امکان حضور ندارند، نمایشگاه مجازی به آنها این امکان را می‌دهد که رویدادهای نمایشگاه‌ را رصد کنند. توصیه‌ام این است که فضای مجازی را جدی بگیرند و تیم قوی دعوت کنند. ما آمادگی داریم در اتاق بازرگانی تجربیاتی را که در این زمینه داریم، در اختیارشان بگذاریم.

شرکت سکو تقریبا همواره در نمایشگاه‌ها شرکت داشته است، نه تنها در ایران بلکه در سایر نقاط جهان هم در نمایشگاه‌ها شرکت می‌کنیم، به طوری که سازه هایمان را که متنوع هم هست به سختی حمل کرده‌ایم تا به نمایشگاه‌های مالزی، استرالیا، روسیه، ایتالیا یا به امارات، قطر، پاکستان و… ببریم.

کمبودی که در نمایشگاه‌ها در سال اخیر دیده می‌شود تبلیغات شهری است. البته تبلیغات محیطی صورت گرفته اما انتظارمان این است که مقداری نمایشگاه در این زمینه برای جذب بازدیدکننده تخصصی اقدامات بیشتری انجام دهد. هنوز هم فرصت هست و توصیه‌ام این است که در رادیو اقتصاد و رادیوهای مرتبط و تلویزیون بتوانند میزگرد داشته باشند و نمایشگاه را معرفی کنند یا تبلیغات محیطی داشته باشند تا باعث شود بازدیدکننده متخصص وارد شود.

از فعالیت ها و تولیدات شرکت بگویید.

سکو ایران امروز فقط محصولات تحت لیسانس سکو ایتالیا را که از ورقه گالوانیزه است، تولید نمی‌کند. ما کارخانه‌ای داریم که سازه‌های پی وی سی را تولید می‌کند. این شرکت از 12 سال پیش شروع به تولید آلومینیوم کرده‌ است چرا که تقاضا در پروژه‌های لاکچری مانند هتل‌ها و بیمارستان‌ها و رزیدنسی‌های شاخص بیشتر به طرف آلومینیوم رفته است. بیش از 70 نوع محصول و 130 نوع پروفیل تولید می‌کنیم و تقریبا علاوه بر نمایشگاه‌های خارجی در تمام نمایشگاه‌های داخلی کشور شرکت کرده‌ایم.

به طور کلی صنایع شرایط خوبی ندارند. صنعت در و پنجره زیر گروه صنعت ساختمانی است و ساخت و ساز هم، ریتم مناسبی ندارد. بسیاری از شرکت‌ها سعی می‌کنند هزینه های خود را کم کنند تا بتوانند روی آب بمانند. این موج که به نظر من موج نیست و سونامی است باید عبور کند تا شرایط عادی شود.

چه برنامه‌هایی برای جهش تولید دارید؟

سکو ایران از معدود واحدهایی است که نیم قرن است تولیداتش در بازار عرضه شده است. واقعیت این است که چون این شرکت اعتقاد به کار سالم و ضابطه‌مند دارد، شاید در حدی که از یک واحد 50 ساله انتظار می‌رود به صورت انفجاری بزرگ نشده‌ایم، ولی تاثیرگذاری زیادی در صنعت در و پنجره داشته است. امروز می‌توانم با قاطعیت بگویم تنها واحدی در دنیا هستیم که با سه متریال گالوانیزه، U.P.V.C و آلومینیم سازه‌های گوناگون تولید می‌کنیم. امروزه 40-50 کشور فقط سیستم سکو را دارند که در ایران نیز ما نماینده سکو هستیم.

سکو کارش را در ایران با پروژه‌های شهرک اکباتان شروع کرده و بسیاری از پروژه‌های ملی و استراتژیک کشور را سکو انجام داده است. به طور مثال سازه نمای اغلب بیمارستان‌های بعد از انقلاب را اجرا کرده است. واحدهای بزرگ مانند فولاد مبارکه، ذوب آهن، مس سرچشمه، ایستگاه‌های تهران، مشهد، برج‌های بلند شهرک غرب را اجرا کرده است. همانطور که گفتم آلومینیم را که در دنیا متریالی برای پروژه‌های متفاوت و لوکس است از 12 سال پیش تولید می‌کنیم. از مدت‌ها پیش نماینده محصولات سکو فرانسه در ایران هستیم و سیستم موتورازیسیون و اتوماسیون را آورده‌ایم. کرکره‌های برقی و درهای برقی و سایه بان و اسکرین برقی را آورده‌ایم. برخی نمایندگان سکو در دنیا لوازم اداری هم تولید می‌کنند مانند میز و صندلی و ساعت و… که، آن محصولات را هم در سکو ایران تولید می‌کنیم. وب سایت شرکت سکو ایران

در زمینه مشتری مداری چه اقداماتی انجام داده اید؟

در و پنجره سازی یکی از کارهای سختی است که نیازهای جامعه را تامین می‌کند و ما در سکو سعی کرده ایم مشتری مداری را حاکم کنیم و رضایت مشتری برایمان خیلی مهم است. سعی کرده ایم رقابتی عمل کنیم و از فرصت‌ها سوء استفاده نکنیم. در طول جنگ سهمیه سکو را می‌توانستیم در دو خیابان تهران بفروشیم، اما به تمام نمایندگی‌های خود ارائه دادیم. ما تقریبا در تمامی استان‌ها نماینده مقیم داریم که تیم فنی هم آنجا در کنارشان است.

سعی کرده ایم نوآوری را باتوجه به نیاز مشتری ادامه دهیم. معتقدم تغییر رنگ و نما در شهرها را سکو به ارمغان آورد. مثلا در زمانی که همه رنگ قهوه‌ای و نقره‌ای را می‌‌خریدند، ده درصد تخفیف می‌دادیم که به سراغ زرد و قرمز و نارنجی بروند. از سوی دیگر زمانی بحث قیمت و مصرف انرژی در ایران چندان مطرح نبود و چون انرژی ارزان داشتیم، زیاد مصرف می‌شد. در آن زمان سکو ایران طراحی پنجره‌های دو جداره و سه جداره را در حالی شروع کرد که شاید بسیاری از کشورهای صنعتی هنوز این طراحی را نداشتند. اصولا طراحی سکو به شکلی است که بحث هوابندی، آب بندی به خاطر واشرکشی و خمش پروفیل هایش مورد توجه قرار گرفته است و نهایتا هرکسی که محصول سکو را مصرف می‌کند می‌داند روی هزینه های مصرف انرژی اش تاثیر زیادی دارد.

صادرات شما چگونه است؟

برای صادرات سعی کرده ایم محدودیتی که صادرات دارد را رفع کنیم. در و پنجره اولا محصول سنگینی است، چه آلومینیوم و چه گالوانیزه، چون محصول حجیم و آسیب‌پذیری است و شیشه و رنگ دارد، جابه جایی آن به فاصله‌های دور کار سختی است. ما به کشورهای CIS صادر کرده‌ایم و به امارات و قطر صادرات داشته‌ایم، حتی به سکوی ترکیه یراق‌آلات فروخته‌ایم. بعد از جنگ، محدودیت‌هایی ایجاد شد و ما در این بین تمام یراق‌آلات و اتصالات که در گذشته از سکو ایتالیا یا سکو فرانسه وارد می‌کردیم را طراحی و قالب‌سازی نمودیم و در ایران ساختیم.

ما چه در داخل و چه در خارج رقبای خوبی داریم که کمک می‌کنند درجا نزنیم. برای اینکه بتوانیم در بازار باشیم نهایتا خودمان را هم تراز واحدهای تولیدی خوب در دنیا می‌دانیم. ما همچنین نمایندگی برخی برندهای دیگر مانند سامفی را داریم که تولیداتی همچون اتوماسیون، کرکره، در و پنجره را دارد و در دنیا حرف اول را می‌زند.

به موانع و مشکلاتی که در مسیر تولید با آن روبه رو هستید، اشاره کنید.

براساس نظرسنجی‌ای که در اتاق ایران از بنگاه‌داران داشته‌ایم، بزرگ‌ترین معضل واحدهای تولیدی شبیه سکو ایران بحث نقدینگی در گردش به خصوص برای تامین مواد اولیه است. بی ثباتی نرخ ارز امکان هرگونه برنامه ریزی را از اینگونه شرکت‌ها گرفته است. به خصوص برای محصولاتی مانند در و پنجره که تولیدشان زمان براست. ‌محصولات در و پنجره انبار شدنی نیست. باید اول اندازه‌گیری  و بعد طراحی و تولید کنیم و انجام این کار سه چهار ماه برای یک ویلا و آپارتمان کوچک و برای مجتمع‌های بزرگ دو سال طول می‌کشد. ظرف چهار سال دلار از 3 هزار تومان به بالای 20 هزار تومان رسید. این بی‌ثباتی  امکان هر گونه برنامه‌ریزی را از شرکت‌ها می‌گیرد. تولیدکنندگانی مثل سکو ایران نیاز به نقدینگی بالا دارند. روزی سهامداران بر اساس دلار 3 هزار تومان نقدینگی را تامین کرده اند و ما با دلار 7 تومان کارخانه را ساخته‌ایم و از آن زمان تا کنون 300 برابر خرید می‌کنیم. باید سیستم بانکی برای گردش نقدینگی واحدهای صنعتی فکری کند و نرخ دلار امیدوارم بالاخره ثابت شود. این بی ثباتی که ایجاد شده است، مانع از گرفتن سفارش کار می شود.

درست است که دولت در شرایط خاصی قرار دارد و تحریم‌ها مشکلاتی را ایجاد کرده است و باعث شده درآمدهای نفتی ما از حدود 100 میلیارد دلار به 8 میلیارد دلار در سال برسد و دولت با کسری بودجه شدید مواجه شود و علاوه بر این کرونا هزینه های دولت را بالا برده و دست دولت تنگ است، اما می‌توان اولویت‌ها را تعیین کرد و باید کمک کنند که واحدهای تولیدی بتوانند بعد از تامین نیاز نقدینگی خود، مواد اولیه خود را به راحتی وارد کنند.

به عنوان مدیری که حداقل 40 سال است در فضای کسب و کار هستم می‌گویم دولت‌ها زمانی که جیب شان پر پول می‌شود، فراموش می‌کنند بخش خصوصی وجود دارد. زمانی که شرایط‌شان مطلوب نیست به این فکر می‌افتند که بخش خصوصی را به تولید دعوت کنند تا صادر کنند و دلار بیاورند.

انتظارمان از دولت این است که در چهار فصل، چه فصل بارانی و چه آفتابی، بخش خصوصی را در کنار خودشان جدی بگیرند و سعی کنند مشکلات را حل کنند. امیدوارم منابع کشور به طرف تولید هدایت شود. بازار بورس راه حل خوبی است و امیدوارم  منطقی بزرگ شود و حباب در آن نباشد، بلکه از آن طریق بنگاه هایی که در بورس هستند و تعدادشان زیاد نیست، حداقل به رشد برسند.

همچنین انتظار داریم که سازمان تامین اجتماعی در مقوله کرونا، مهلت بیشتری در اختیار بنگاه های تولیدی بگذارد ولی این اتفاق به شکلی که می‌خواستیم نیافتاد.

مشکلات به قدری زیاد بوده و هست که اگر از ابتدا یک فرد علاقه مند و عاشق با مجموعه سکو حرکت نکرده بود شاید تا کنون این مجموعه مانند بسیاری از واحدهای دیگر بسته می‌شد. بعد از ارج و آزمایش و یک سری کارخانه های معدود دیگر، سکو از واحدهایی است که کارش را از قبل از انقلاب شروع کرده و هنوز به فعالیت خود ادامه می‌دهد.

تولید در و پنجره در دنیا کار سختی است چون باید ساختمان شما تمام شود و بعد تعیین شود که در و پنجره‌اش با چه عرض و ارتفاع و رنگ و با چه سمت بازشو و با چه دستگیره و یراق آلاتی ساخته شود. بنابراین هیچ در و پنجره ای را نمی‌توانیم انبار کنیم تا شما روزی بگویید چه می‌خواهید. به خاطر همین هم در بحران شوروری سابق که پیش آمد، سکوهایی مانند یوگوسلاوی، چک اسلواکی، بلغارستان، لهستان همه ورشکست شدند، چون نمی‌توانستند تولید و انبار کنند تا روزی فردی بیاید و آن‌ها را بخرد.