بزرگنمایی:

ایران مراسم نیوز: ایجاد نمایشگاه تخصصی صنعت گاز ایران میتواند شروعی برای قدم های بزرگ تر در اینده باشد و لااقل میتواند کمی درک ما را از خلا ها و حفره های ناشی از ندانم کاری هایمان در قبال رسیدگی به مشکلات صنایع پیچیده ای همچون نفت و گاز وسیع تر کند.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری-تحلیلی ایران مراسم نیوز،

آمار موسسات بین‌المللی و جهانی نشان می‌دهد، ایران دارای دومین ذخایر گازی بزرگ دنیا است. با وجود این مزیت اما، سهم کشور در بازار جهانی گاز طبیعی کمتر از یک درصد است. این در حالی است که ایران بعد از روسیه و آمریکا، سومین تولیدکننده برتر گاز جهان محسوب می‌شود و طی سال‌های اخیر تمرکز زیادی برای افزایش سهمش در بازار جهانی این محصول داشته است، تلاش‌هایی که تا‌کنون نتیجه چندانی به دنبال نداشته است.


بر‌اساس آمار شرکت ملی گاز ایران در سال 2017، میزان تولید گاز کشور روزانه 800 میلیون متر‌مکعب بوده است و ایران قصد دارد تا سال 2021 میزان تولید خود را 365 میلیون متر‌مکعب افزایش دهد.

صادرات گاز طبیعی جزو اولویت‌های اول اقتصاد ایران است، اما بعد از موضوعاتی چون سرمایه‎گذاری در میادین نفتی، امنیت تامین تقاضای داخلی و توسعه صنایع مبتنی بر گاز قرار دارد.

ایران دارای 50 میدان مستقل گاز است که تنها 23 میدان در حال حاضر توسعه یافته و در حال تولید است.

بزرگ‌ترین‌ میدان گازی ایران، پارس جنوبی با ذخایری بالغ بر 14 تریلیون متر مکعب گاز، 40 درصد از ذخایر گازی ایران را تشکیل می‌دهد.

در سال 2017، ایران 130 میلیارد متر مکعب(معادل 365 میلیون مترمکعب در روز) گاز از این میدان مشترک تولید کرده است.

ایران برنامه دارد کار توسعه فازهای باقی‌مانده پارس جنوبی را ظرف دو سال آینده به اتمام و تولید سالانه گاز از پارس جنوبی را با حدود 40 درصد افزایش به 180 میلیارد متر مکعب برساند.

با این حال بر اساس برآوردهای شرکت ملی نفت ایران، تولید از ذخایر گازی پارس جنوبی از سال 2023 احتمالا به دلیل رخ دادن پدیده‌ای با عنوان «نقطه شبنم» با افت شدیدی مواجه خواهد شد و برای مقابله با این پدیده نیاز است که سرمایه‌گذاری در پارس‌جنوبی ادامه یابد.

بنابراین تمام این بررسی ها حاکی از ان است که اگر به فکر اینده ی صنعت گاز کشور نباشیم مسلما با مشکلات زیادی روبرو خواهیم شد و رسیدگی به مسایل و مصائب فراوان پیش رو را میتوان با ساخت نمونه ی کوچک تری از زیرساخت های صنعت گاز کشور در قالب یک نمایشگاه دائم تسهیل کرد و در ان مرکزیت دائمی به بررسی و تجزیه و تحلیل ها و در نهایت ارائیه ی راهکارهای عملیاتی پرداخت.

اما جال اینجاست در کشوری مانند ایران نه تنها نمایشگاه و مرکزی دائمی برای صنعت گاز به صورت فعال وجود ندارد بلکه نمایشگاه تخصصی صنعت گاز ایران هم تازه یکسالگی خود را بشت سر گذاشته و تنها یک دوره از ان برگزار شده است

مسئله ی مورد نظر نه صنعتی خاص و نه  چرایی مشکلات ان است بلکه مسئله ی اصلی اینجاست که باید در کشور به درکی عمیق از مفهوم رویداد و نمایشگاه برسیم و بدانیم که نمایشگاه ها نه تنها جایی برای نمایش و ارتباط گیری بلکه برای هم افزایی های تخصصی و علمیست.

با این حال تصور میشود که ایجاد نمایشگاه تخصصی صنعت گاز ایران میتواند شروعی برای قدم های بزرگ تر در اینده باشد و لااقل میتواند کمی درک ما را از خلا ها و حفره های ناشی از ندانم کاری هایمان در قبال رسیدگی به مشکلات صنایع پیچیده ای همچون نفت و گاز وسیع تر کند.