بزرگنمایی:

ایران مراسم نیوز بررسی میکند؛ گزارش اختصاصی دومین نمایشگاه بین المللی جایگاه داران سوخت و صنایع وابسته / این رویداد در حال حاضر رویدادی بسیار نوپاست اما برای جان گرفتن خود باید افق دید روشن و پویایی را مد نظر قرار دهد که این مهم میسر نمیشود مگر با رفع نقاط ضعف ذکر شده و استفاده از راهکارهای عملی

تاریخ برگزاری

 97/12/05 لغایت 97/12/02

محل برگزاری

نمایشگاه بین المللی تهران

اهداف

نمایش توانمندی ها

ایجاد ارتباط میان فعالان صنعت

ایجاد ارتباطات بین المللی

ایجاد ارتباط میان تولیدکننده و مصرف کننده

برگزارکننده

شرکت نمایشگاهی میلاد نور

مجری برگزاری

شرکت نمایشگاهی میلاد نور

تعیین سطح ملی

ب

تعیین سطح بین المللی

ج

نقاط قوت

انتخاب موضوع مناسب

زمان برگزاری مناسب

مکان برگزاری مناسب

توجه به اموزش و ایجاد ورکشاپ

نقاط ضعف

شعتع فراگیری اندک

وسعت نمایشگاهی پایین

اعتبار نمایشگاهی اندک

عدم مشارکت خارجی

عدم توجه به استارتاپ ها

عدم ایجاد رویدادهای جانبی موثر

وضعیت صنعت در ایران و جهان

خودرو، بنزین و شرکت پالایش و پخش فرآوده‌ های نفتی سه حلقه مهم حمل و نقل کشورند که در جایگاه‌ های سوخت به یکدیگر گره خورده‌اند.

جایگاه هایی که این روزها حال خوشی ندارند و به گفته نائب رئیس کانون انجمن‌های صنفی کارفرمایان جایگاه داران سراسر کشور 70 درصد از آنها به مرز ورشکستگی رسیده‌اند.

بر اساس آخرین آمار در کل کشور حدود 6000 جایگاه سوخت وجود دارد که شامل حدود 3600 جایگاه سوخت مایع و حدود 2400 جایگاه سوخت CNG است.

کمتر از 10 درصد این جایگاه‌ ها دولتی هستند که برخی از آنها به شرکت‌ های برند یا صاحب صلاحیت واگذار شده و تعدادی دیگر هم در آینده به مزایده گذاشته خواهند شد اما 90 درصد باقی مانده با مشکلات گوناگونی روبرو هستند. وضعیت نامناسب جایگاه داران موجب شده تا تعدادی زیادی از جایگاه داران به طور کامل ورشکست شوند.

مهمترین مسئله کارمزد است. معمولا در همه کشور ها و حتی در ایران کارمزدی که برای بخش خدمات در نظر گرفته شده بین  10 تا 15 درصد است. اما حق العملی که برای جایگاه داران در نظر گرفته شده و پرداخت می‌شود 3.5 درصد است.

راهکار

باید گفت این رویداد میتواند مرجعی برای حل مشکلات جایگاه داران در کشور باشد چرا که بزرگترین مشکل جایگاه داران و کانون صنفی انها نداشتن تعامل کافی با بخش دولتی و عدم توجه ان به خواسته ها و تجربیات این کانون است. این رویداد میتواند با ایجاد رویدادهای جانبی در قالب نشست های اسیب شناسی و ایجاد راهکار و حتی میزگردهای گفت و گو به ایجاد تعامل گسترده میان مدیران خصوصی و دولتی کمک شایانی کند. از طرفی توجه کافی به استارتاپ ها و ایجاد زمینه ی رشد و پیشرفت انها بطور حتم میتواند دربهبود بسیاری از موضوعات در حوزه ی جایگاه داری سوخت سهیم شده و علاوه بر ان سطح رویداد پیش رو را به علمی شدن نزدیک تر کند.شاید در وضعیت کنونی جایگاه داران سوخت ایجاد تعاملات خارجی در رویداد زیاد به صرفه نباشد اما مسلما با ایجاد جنبه ی موثر بین المللی در رویداد میتوان به اینده ی ان نیز بیشتر امیدوار بود چراکه ایجاد اعتبار بین المللی صحیح و انتقال تجربیات در نشست ها مطمینا یکی از بهترین راهکارهاست.

نتیجه

در نتیجه باید گفت این رویداد در حال حاضر رویدادی بسیار نوپاست اما برای جان گرفتن خود باید افق دید روشن و پویایی را مد نظر قرار دهد که این مهم میسر نمیشود مگر با رفع نقاط ضعف ذکر شده و استفاده از راهکارهای عملی.