بزرگنمایی:

ایران مراسم نیوز: نمایشگاه ویدئو چیدمان «ری‌سایکل‌بین» با هدف ارتباط بیشتر مردم جهان، به‌زودی در گالری ویستا برگزار می‌شود.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری-تحلیلی ایران مراسم نیوز، مریم کوهستانی، هنرمند مجسمه‌ساز و برگزارکننده این نمایشگاه در این زمینه به ایسنا توضیح می‌دهد: نمایشگاه «ری‌سایکل‌بین» سال گذشته در گالری محسن برگزار شد که در آن تمام اجناس خانه‌ام را به قیمت مشخص 10 هزار تومان به فروش گذاشتم. در کنار اجناس خانه، یادگاری‌های که از دوران کودکی جمع کرده بودم و بسیار برایم ارزشمند هستند نیز ارائه شده بودند، اما نه برای فروش.

او ادامه می‌دهد: اشیای یادگاری که از نمایشگاه پیش باقی ماندند، قرار است در نمایشگاه دوم «ری‌سایکل‌بین» در تاریخ دوم و سوم خردادماه در گالری ویستا با یک فرمت جدید به نمایش گذاشته شوند. این بار از مخاطبان خواسته‌ام که یادگاری‌های من را با خودشان ببرند و در ازای آن هیچ پولی هم پرداخت نکنند؛ اما باید در ازای هر چیزی برمی‌دارند، یک یادگاری از خودشان را به جا بگذارند. این یادگاری می‌تواند هر چیزی باشد، اما مخاطب باید اطلاعات شیء را که می‌دهد را نیز در اختیار ما بگذارند. در واقع آن شیء باید حتماً دارای شناسنامه و حافظه باشد.

این هنرمند مجسمه‌ساز یادآور می‌شود: تصویر و نام این اشیا، نام کسی که شیء را داده و اطلاعاتی که در اختیار ما گذاشته است نیز در یک کتابچه چاپ می‌شود. همچنین در کتاب دیگری آدرس ایمیل، فیس‌بوک و در صورت تمایل شماره تماس کسانی که در این نمایشگاه شرکت کرده‌اند نیز ثبت خواهد شد که بتوانیم در آینده با آنها در ارتباط باشیم.

کوهستانی درباره سرنوشت این یادگاری‌ها می‌گوید: این اشیا، 15 خرداد ماه در کشور فرانسه نمایش گذاشته خواهد شد. در آنجا نیز مخاطبان اشیای یادگاری خودشان را با اشیای یادگاری مردم ایران جابه‌جا می‌کنند و آنها نیز خاطرات و اسناد خودشان را در اختیار ما می‌گذارند. سپس یادگاری‌های کشور فرانسه به آلمان خواهد رفت و بار دیگر این فرآیند تکرار می‌شود. اگر بتوانیم یک اسپانسر پیدا کنیم این فرآیند باز هم ادامه پیدا خواهد کرد و می‌تواند در کل جهان تکرار شود تا شاید روزی کسی یادگاری که در این نمایشگاه به جا گذاشته، بار دیگر به دستش برسد.

دور اول نمایشگاه «ری‌سایکل‌بین»
او ادامه می‌دهد: به این ترتیب هر کسی می‌تواند رصد کند که شیء که در این نمایشگاه به اشتراک گذاشته، در این چرخه به چه کسی و در کدام نقطه جهان می‌رسد و حتی می‌تواند با آن فرد ارتباط برقرار کند. در واقع این نمایشگاه مسیری می‌شود برای برقراری ارتباط جهانی میان افراد آن هم در جهانی که ارتباطات بر اساس ضوابط شکل می‌گیرد. اما این ارتباط بر اساس یک احساس مشترک میان دو انسانی که شاید هیچگاه همدیگر را ندیده‌اند، شکل می‌گیرد.

این هنرمند همچنین درباره دورم اول نمایشگاه «ری‌سایکل‌بین» که سال گذشته برگزار شده بود، توضیح می‌دهد: در آن نمایشگاه هر آنچه وسیله در خانه داشتم از ظروف آشپزخانه گرفته تا کفش، لباس، فرش و مبل را به نمایش گذاشتم. البته به همراه آنها اشیای یادگاری که از کودکی جمع کرده بودم نیز به نمایش گذاشته شدند. من از کودکی هر آنچه دوست داشتم را جمع می‌کردم و از حدود 14 سالگی این کار را به شکل آگاهانه‌تری انجام می‌دادم، چون فکر می‌کردم هرکدام از اینها می‌توانند داستان یا معنایی داشته باشند.

او ادامه می‌دهد: دور اول نمایشگاه «ری‌سایکل‌بین» دو کتابچه به همراه داشت؛ یک کتابچه به اموال و دیگری به اشیای یادگاری اختصاص داشت. عکس هر شیء که در گالری وجود داشت در این کتاب‌ها چاپ و اطلاعات کامل آن نیز بیان شده بود. در واقع هر کدام از اشیا شناسنامه و معرفی‌نامه‌ای داشتند و که در آن توضیح داده شده بود که هر کدام از این اشیا به چه شکل وارد زندگی من شده و چه داستانی داشته‌اند.

این هنرمند مجسمه‌ساز می‌گوید: به غیر از یادگاری‌ها، هر کدام از وسایل خانه به قیمت 10 هزار تومان به فروش گذاشته شد. از فرش دستباف گرفته تا سینک دستشویی همه اجناس به قیمت مشخص 10 هزار تومان به فروش رسید و به این ترتیب پرونده اشیای خانه من در این نمایشگاه بسته شد. هر شیء که به خریدار تحویل داده می‌شد، دارای یک مهر بود که در آن توضیح داده شده بود که این جنس در این نمایشگاه، در این تاریخ مشخص و در این گالری به فروش رسیده است. همچنین یک کاتالوگ به خریدار داده می‌شد که در آن عکس، اطلاعات و شناسنامه آنچه خریده بود توضیح داده شده بود. در واقع جنس دارای سند بود و دیگر صرفاً یک کالای عادی نبود.

کوهستانی درباره رویکرد و هدف خود از برگزاری چنین نمایشگاه توضیح می‌دهد: یکی از دلایلی که پایین‌ترین قیمت را برای فروش این اجناس در نظر گرفتم اعتراض به وضعیت خرید و فروش آثار هنری بود. به طور کلی نگاه برندپروری در بسیاری از ما ایجاد شده است که اگر جنس مزخرفی برند داشته باشد، آن را می‌خریم، ولی یک جنس باکیفیت را اگر برند نداشته باشد، نمی‌خریم.

او رویکرد دوم خود را در برگزاری نمایشگاه «ری‌سایکل‌بین» موضوع مالکیت عنوان و اضافه می‌کند: یکی دیگر از اهداف ما دعوت از مخاطب برای آشنایی با مسئله مالکیت بود. اغلب ما فکر می‌کنیم مالک همه چیز هستیم، اما در بهترین حالت وقتی می‌میریم حتی جسممان هم پوسیده می‌شود. به همین خاطر هم عملاً مسئله مالکیت منتفی است و ما حتی مالک تن خودمان هم نیستیم.

این هنرمند می‌گوید: درنگ کردن در زندگی از دیگر اهداف و رویکردهای برگزاری این نمایشگاه بود؛ برای اینکه بدانیم ما در عین اینکه در حال مصرف کردن هستیم، در حال مصرف شدن نیز هستیم. ما کار می‌کنیم و پول در می‌آوریم تا یک وسیله‌ای را خریداری و مصرف کنیم، در حالی که ما نیز برای خریداری آن مصرف می‌شویم.

کوهستانی یادآور می‌شود: در نهایت وقتی نمایشگاه به پایان رسید، من روی زمین خوابیدم و واقعاً هیچ وسیله‌ای در خانه وجود نداشت. تمام کسانی که به نمایشگاه آمده بودند، آزاد بودند که روی تخت من دراز بکشند، کتاب بخوانند و حتی دفترچه خاطراتم را مطالعه کنند. در واقع مخاطب می‌توانست هر اندازه که می‌خواست در خانه من، خاطرات من و در خود من زندگی کند.